Pacjent po rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego, 5 tygodni po operacji.
Problem na poziomie aktywności: chód.
Problem na poziomie strukturalnym: za słaba siła mięśnia czworogłowego uda.
| Pozycja: leżenie tyłem, kończyna zajęta na ścianie w łańcuchu zamkniętym. Wzorzec: kończyna nieoperowana, zgięcie/odwiedzenie/ rotacja wewnętrzna ze zgięciem kolana. Technika: kombinacja skurczów izotonicznych.
|
 |
|
| Pozycja: leżenie tyłem, kończyna zajęta na ścianie w łańcuchu zamkniętym. Wzorzec: bilateralny kończyn górnych, zgięcie/ /odwiedzenie/rotacja zewnętrzna. Technika: kombinacja skurczów izotonicznych.
|
 |
|
| Pozycja: leżenie tyłem, kończyny dolne zgięte i oparte na stole. Wzorzec: „mostek”. Technika: kombinacja skurczów izotonicznych.
|
 |
|
| Pozycja: leżenie na boku zdrowym. Wzorzec: kończyna operowana, zgięcie/przywiedzenie/ rotacja zewnętrzna z wyprostem kolana. Technika: kombinacja skurczów izotonicznych. Procedura: zmiana normalnej kolejności ruchów (timing for emphasis).
|
|
|
| Pozycja: siad na podwyższonej leżance. Aktywność: wstawanie. Technika: rytmiczne pobudzanie ruchu, kombinacja skurczów izotonicznych.
|
 |
|
| Pozycja: stanie przodem do stołu, podpór rękami na stole. Wzorzec: kończyna nieoperowana, zgięcie/przywiedzenie/ rotacja zewnętrzna ze zgięciem kolana. Technika: kombinacja skurczów izotonicznych.
|
 |
AUTOR: mgr Anna Lupa, absolwentka Wydziału Rehabilitacji Ruchowej na AWF Kraków, studentka studiów doktoranckich na AWF Kraków, Międzynarodowy Terapeuta PNF, Międzynarodowy Terapeuta OMI Cyriax, tłumacz kursów PNF, Bobath.